|
Het is op zijn minst vreemd te noemen dat Salvador Dalí, onder meer bekend omwille van zijn reactionaire maatschappelijke opvattingen, in 1976 een omslag ontwerpt voor Le Sauvage, een Frans tijdschrift dat in de naweeën van mei 1968 links-ecologische standpunten inneemt, radicale kritiek levert op de wereldwijde pollutie en plundering van de grondstoffen, overproductie en overconsumptie, winstbejag als kern van de louter economische groei. Met zijn ontwerp voor een 'stereoscopisch huis' treft hij wel de stemming die in de jaren zeventig heerste in bepaalde 'creatieve' sectoren van de economie. De radicale kritiek die voor korte tijd de straat had veroverd werd met blijvend succes gerecycleerd en ingezet voor de vernieuwing van het regime. De avant-garde was nu definitief avant-garde van de koopwaar geworden. Dalí moet toen heel wat herkend hebben uit zijn eigen carrière die hem van de surrealisten naar de etalages van Fifth Avenue had gevoerd. Als hij hier nadrukkelijk verwijst naar de stereoscopische fototechniek die de illusie van diepte creëert, zinspeelt hij misschien op de illusie van maatschappelijke verandering. Van de grote architecturale utopieën houdt hij een 'happening' over met woningen – bewoonbare DNA strengen! – die voortdurend veranderen dankzij een beweging die de kunstenaar in gang heeft gezet, zoals een demiurg die genetische informatie zou hebben gedistribueerd. Natuurlijk is het een vintage Dalí – een assemblage van woestijnlandschap en Spaanse keukenstoelen die een waanzinnig verband legt tussen zijn eigen typische 'gesmolten' objecten en een van de grote wetenschappelijke ontdekkingen van de afgelopen eeuw.
