|
Als Daniel Spoerri einde jaren vijftig opduikt in de wereld van de nieuwe kunst, heeft hij al een carrière in het theater achter de rug. Hij is sterdanser geweest, heeft decors ontworpen en stukken geregisseerd. Ook in de kunstscène is hij meer dan kunstenaar, hij geeft een tijdschrift uit waar concrete poëzie en beeldende kunst elkaar ontmoeten, organiseert tentoonstellingen en geeft multiples van zijn vrienden-kunstenaars uit onder het label MAT (Multiplication d'Art Transformable). In 1960 richt hij mee de groep van nouveaux réalistes op en maakt hij zijn eerste tableau piège (trap picture). Hij lijmt objecten zoals ze toevallig zijn aangetroffen op een drager en presenteert het resultaat als een schilderij aan de muur. De tableaux pièges gaan van hele tafels met restanten van een uitgebreid ontbijt tot de inhoud van een keukenkast. Spoerri verwijst met zijn objets trouvés en hun toevallige ordening naar dada, maar hij gaat nog een stap verder en zet het publiek op het verkeerde been door met de zwaartekracht te spelen. Zoals in het theater veronderstelt de kunst van Spoerri bij de toeschouwer suspension of disbelief. De oneindige perspectieven die het dubbele, gespiegelde tableau piège hier opent, staan wellicht voor de onuitputtelijke, alledaagse werkelijkheid waar Spoerri met zoveel plezier mee aan de slag gaat.
