Schilder, beeldhouwer, graveur, architect en meubelontwerper.
Na zijn studies aan de Academie voor Schone Kunsten van Brussel, nam hij in
1918 deel aan de tentoonstellingen van de Brusselse kring Doe Stil Voort en in
1920 en 1922 aan die van het tweede en derde Kongres voor Moderne Kunst
in Antwerpen en Brugge.
Na kubistische en neo-futuristische invloeden te hebben ondergaan, stapte
hij in 1922 over naar de ‘zuivere beelding’. In 1922 schreef hij samen met René
Magritte, zijn collega ontwerper in de behangpapierfabriek Peters-Lacroix
in Haren, Défense de l’esthétique, een manifest dat lang ongepubliceerd zou
blijven. Hij schreef regelmatig artikelen over schilderkunst en esthetica voor
7 Arts en het blad reproduceerde meerdere van zijn werken. Hij was gefascineerd
door de machine-esthetica en liet de abstractie theorieën meer en meer
los. Zijn schilderkunst vertaalt zijn interesse voor de wereld van machines die
hij in gestileerde en beschaduwde geometrische vormen weergeeft, het geheel
badend in een dromerige sfeer. Rond 1925 stopte hij met schilderen om zich
aan architectuur en interieurontwerp te wijden. Na de oorlog begon hij weer
een soort van geometrisch abstracte werken te schilderen.
