|
A Possibility of an Abstraction, een uitdrukking die Germaine Kruip gebruikt voor sommige installaties en performances, vat haar intenties goed samen. Begin jaren 2000 stapt ze over van theater naar beeldende kunst. En neemt ze een aantal essentiële elementen van de theaterpraktijk mee. Haar beeldende werk – onderzoek naar verschillende betekenissen die aan geometrische vormen worden toegekend in wijsbegeerte, religie en kunst – leidt niet naar vaste conclusies. Zoals in een theateropvoering is er geen letterlijke herhaling en ligt de nadruk op het vluchtige karakter van het gebeuren. Kruip schept met haar werk de voorwaarden van onvoorziene momenten. Licht en beweging creëren een wisselend decor dat deels ontsnapt aan controle. In haar Counter Compositions vertrekt ze van een schilderij van Van Doesburg dat ze omzet in een constructie van vrij zwevende geometrische vormen die door de belichting op de muur andere abstracte 'schilderijen' voortbrengen. Counter Movement confronteert de toeschouwer nog indringender met hoe onzeker waarneming kan zijn. De draaiende spiegels brengen slechts flitsen van abstracte patronen voort die net zo snel weer verdwijnen. – Wellicht beoogt Kruip nog diepgaander twijfel op te wekken: ' Kruip employs these shapes (simple geometric forms) in order to explore the relationship between art and ritual in repetitive gestures that aim to subtly alter perception. By emphasizing the gestural and physical origins of the abstractions, she questions whether an absolute abstraction could ever be possible at all.' (Annick Kleizen)
