Elaine Sturtevant
(
Lakewood
1924 -
Paris
2014 )
Drilliger Running Series, 2000
Photogravure on Velin paper.
45 x 160 mm (image) 205 x 240 mm (sheet).
Signed, dated and numbered
Edition of 50 copies
Publisher Texte zur Kunst, Berlin
|
| |
|
Artist Biography:
|
|
Elaine Sturtevant is de pionier van appropriation art. Ze begint in 1965 werk na te schilderen van Lichtenstein, Johns, Warhol. Eind jaren zestig legt ze zich toe op Beuys en Duchamp. Gevraagd naar haar intenties heeft ze altijd ontkend dat ze het oorspronkelijke karakter van de werken die ze kopieert wil ondergraven. Zoals bepaalde literaire pastiches getuigen haar werken van een diepgaande kennis van het origineel, en kunnen ze als 'toegepaste kunstkritiek' worden begrepen. In een gesprek uit 2005 met de bevriende kunstenaar Peter Halley zegt Sturtevant hoe ze midden jaren zestig besliste om het soort werk te maken waar ze bekend mee is geworden: ' Well, that work was a result of very long-term thinking. It was not something that just popped in my head, that’s for sure. See, in the ’60s, there was the big bang of pop art. But pop only dealt with the surface. I started asking questions about what lay beneath the surface. What is the understructure of art? What is the silent power of art?' – Het is geen toeval dat Sturtevant einde jaren zestig het oeuvre van Marcel Duchamp als onderwerp neemt van een hele reeks werken, van objecten tot een video waarin ze als naakt de trap afkomt. Duchamp is dan van een kunsthistorische Geheimtip uitgegroeid tot de artist's artist bij uitstek van de twintigste eeuw, en voor Sturtevant dubbel interessant omdat hij de pionier van alle appropriation art is. In Duchamp Triptych grijpt ze terug naar haar eigen werk rond Duchamp door foto's van haar kopieën uit te snijden op een manier die not done is. Niet alleen verdwijnt op die manier alle historische context of patina, de werken zelf lijken geamputeerd. Via die omweg weet Sturtevant de aandacht te hernieuwen voor werken die ons zo vertrouwd leken. – Waar ze aanvankelijk in het atelier nauwgezet werk van anderen opnieuw had gemaakt, gaat ze met Beuys op een andere manier aan de slag. Aangezien performances een essentieel onderdeel van zijn oeuvre vormen en veel 'sculpturen' een rol spelen als rekwisieten of restanten van die optredens zijn, gaat Sturtevant de performances zelf overdoen om door te dringen tot de kern van dat werk. In 1971 maakt ze bij voorbeeld de film Study for Various Beuys Actions uit 1971. Met Dillinger Running Series herneemt ze de video Dillinger (He Was the Gangster's Gangster) die Beuys in 1974 had gemaakt tijdens zijn eerste reis naar de Verenigde Staten in 1974. In die video 'performt' Beuys de laatste minuten van de beruchte John Dillinger op de plek waar hij in 1934 in Chicago werd afgemaakt door de politie. In zijn typische outfit – lange bontjas en vilten hoed – komt hij de bioscoop uit, begint te lopen en stort een paar meter verder neer alsof hij door kogels is getroffen. Sturtevant herhaalt Beuys maar legt een andere nadruk. Waar het de Europeaan Beuys gaat om de plaats van die legendarische gangster in de Amerikaanse geschiedenis, houdt Sturtevant van het drama alleen de fysieke beweging over.
|
| |
|
|
