Clause, Emile ( Sint-Eloois-Vijve, 1849-Astene, 1924)
Schilder. Volgde tekenlessen te Waregem, verdere opleiding aan de Academie te Antwerpen o.l.v. J. Jacobs en N. De Keyser (1870-1874). Debuteerde in 1875 op de Salon te Brussel. Reisde in 1879 naar Spanje, Marokko en Algerië. Schilderde aanvankelijk anekdotische dorpstaferelen in academische trant. Na zijn vestiging te Astene in 1886 maakte hij zich stilaan los van traditionele werkwijze. Zijn palet werd, zijn factuur soepel, en hij werkte in openlucht. Verbleef in 1889 te Parijs, werd er bevriend met Le Sidaner en voelde zich aangetrokken tot het impressionisme van Monet. onder diens invloed werd zijn coloriet feller en schilderde ook portretten. zijn vriend C. Lemonier speelde een belangrijke rol in zijn ontwikkeling naar het luminisme toe. Zijn visie houdt nauw contact met de natuur zonder op te gaan in een eigen droomwereld. Was de schilder van het licht en de zon. Te Londen (1914-1919) schilderde hij bij voorkeur lichtweerspiegelingen op de Theems bij mistig, regenachtig weer. Was in 1891 medestichter van Cercle des XIII, in 1904 van Vie et Lumière, werd in 1905 lid van Kunst van Heden.
